Κονιά

Τα Κονιά  είναι χωριό της επαρχίας Πάφου που απέχουν 5 χιλιόμετρα από την ομώνυμη πόλη, 54 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της Λεμεσού και 150 περίπου χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Λευκωσίας.

Χτισμένος μέσα στο πράσινο, τις χαρουπιές, τους σχίνους, τις ελιές και τις τρεμιθιές, σε υψόμετρο 200 μέτρων σε μια όμορφη βουνοπλαγιά, ο οικισμός των Κονιών με την πανοραμική θέα και τους 2.000 περίπου κατοίκους, αναπτύσσεται διαρκώς λόγω της ηρεμίας, της έλλειψης υγρασίας και του καλού κλίματος που επικρατεί στην περιοχή. Ιδίως την άνοιξη, τα αγριολούλουδα που γεμίζουν τις πλαγιές, δίνουν μια άλλη αίσθηση στο ούτως ή άλλως όμορφο φυσικό σκηνικό.

Η μικρή απόσταση από την πόλη και τις παραλίες της Κάτω Πάφου, αλλά και τους μοναδικούς αρχαιολογικούς χώρους της πόλης, έχουν συντελέσει στην ανάπτυξη και την ανέγερση πολλών νεόδμητων κατοικιών και επαύλεων, με πολλούς ξένους και ντόπιους να μετακομίζουν στην περιοχή, αφού εδώ συνδυάζονται τα καλά της εξοχής και του καθαρού αέρα με τις υποδομές της μεγάλης πόλης μόλις στα 5 λεπτά με το αυτοκίνητο. Συνδυάζοντας την ατμόσφαιρα του χωριού με την αίσθηση ενός αστικού προαστίου, τα Κονιά κερδίζουν συνεχώς τη συμπάθεια Παφιωτών και τουριστών, ενώ είναι και προσφιλής τόπος κατοίκησης και για ανθρώπους με οικογένεια που έχουν παιδιά. Εδώ υπάρχουν όλες οι υποδομές, όπως φούρνοι, σούπερ μάρκετ, ταβέρνες, καφέ, ξενοδοχεία, δωμάτια, βίλες προς ενοικίαση, διεθνή και τοπικά σχολεία και τράπεζες. Τα εναπομείναντα παραδοσιακά σπίτια βρίσκονται στον πυρήνα του χωριού. Εκεί, στο κέντρο βρίσκονται και οι ταβέρνες που επισκέπτονται πολλοί από τις γύρω περιοχές, κυρίως τα σαββατοκύριακα.

Το όνομα του χωριού προήλθε  από τη λέξη Κonya, που είναι η μετονομασία  της πόλης Ικόνιο της Μικράς Ασίας, στην οποία κατοικούσαν 4.000 Έλληνες. Πιθανότατα οι πρώτοι κάτοικοι της κοινότητας να ήταν Έλληνες που έφτασαν εδώ από τη Μικρά Ασία.  Ένας τόπος με παράδοση στην καλλιέργεια της μουριάς, με τα φύλλα της οποίας εκτρέφονταν μεταξοσκώληκες για παραγωγή μεταξιού, τα Κονιά ήταν γνωστά παλιότερα και για τις τρεμιθιές, από τον καρπό των οποίων εξαγόταν λάδι και η παφίτικη πίσσα που χρησιμοποιείται στα οδοντικά σφραγίσματα.

Η κύρια εκκλησία της κοινότητας είναι αφιερωμένη στον Άγιο Ιάκωβο και αποτελεί σύγχρονο κτίσμα του 1981, στο σημείο όπου βρισκόταν η παλιά εκκλησία που κατέρρευσε με το μεγάλο σεισμό που έπληξε την Πάφο το 1953. Ο άγιος γιορτάζει στις 23 Οκτωβρίου, μέρα που γίνεται η λιτάνευση της εικόνας. Έξω από το ναό, υπάρχει το μνημείο ηρώων, αφιερωμένο στους πεσόντες της κοινότητας. Κοντά στην παραδοσιακή βρύση του χωριού, έχει βρεθεί η εικόνα της Παναγίας της Χρυσοκονιώτισσας, που στολίζεται σε ένα εικονοστάσι.