Ομοδίτικη Πιπίλα

Η ομοδίτικη πιπίλα είναι η παραδοσιακή δαντέλα του Ομόδους στην επαρχία Λεμεσού κι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα παλαιότερα ήθη και τα έθιμα της Κύπρου. Μάλιστα για τη διάσωσή της, τα τελευταία χρόνια έχει ιδρυθεί το Μουσείο Δαντέλας Ομόδους, που στεγάζεται μέσα στον Τίμιο Σταυρό Ομόδους.

Στο Όμοδος εκτός από τα καλά κρασιά, τα εφτάζυμα αρκατένα παξιμάδια, ξεχωρίζουν κι οι ομοδίτικες πιπίλες, ένα ξεχωριστό χειροτέχνημα των γυναικών του τόπου, που αποτελεί μέχρι και στις μέρες μας στοιχείο παράδοσης και συνιστά την προίκα των γυναικών της περιοχής που κληροδοτείται από γενιά σε γενιά.

Η ομοδίτικη πιπίλα είναι συνδεδεμένη κόμπο-κόμπο με την ιστορία του οικισμού, την οποία μπορεί να μάθει κανείς από τις λιγοστές πια γυναίκες που κάθονται έξω στα σοκάκια του Ομόδους και με το βελονάκι τους συνεχίζουν να δημιουργούν μοναδικά σχέδια με λευκή κλωστή.  Σύμφωνα βέβαια με την παράδοση η προέλευσή της είναι βυζαντινή, αν κι η τεχνοτροπία, τα μοτίβα και οι πρώτες ύλες για την κατασκευή της, μοιάζουν με δημιουργίες της Κωνσταντινούπολης, όπου άλλωστε υπήρχε και μετόχι του Τιμίου Σταυρού Ομόδους, της Σμύρνης και των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, ενώ πολλοί προσομοιάζουν την τεχνική της κατασκευής της μ’ αυτή των διχτυών των ψαράδων. Ενώ για την ονομασία της αναφέρεται ότι δανείστηκε την τουρκική λέξη bir-bir , δηλαδή μπιρπίλα, εξού και η πιπίλα, που σημαίνει «τ’ ένα μετά τ’ άλλο».

Σε διάφορα μεγέθη, σχήματα και σχέδια η ομοδίτικη πιπίλα στο παρελθόν θεωρούνταν απαραίτητη διακόσμηση για τα σταμπωτά μαντήλια των γυναικών, αν και φρόντισζαν να στολίζουν μ’ αυτά κι άλλα είδη ρουχισμού , καθώς επίσης μ’ αυτά διακοσμούσαν τα έπιπλα τους και τα κρεβάτια τους, ένα έθιμο που συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.