Λαογραφικό Μουσείο Κιτίου
Το Λαογραφικό Μουσείο Κιτίου βρίσκεται στο ομώνυμο χωριό της επαρχίας Λάρνακας στην Κύπρο, στην αυλή της εκκλησίας του Αρχαγγέλου Μιχαήλ.
Στεγαζόμενο σε ένα παλιό αρχοντικό και πλίνθινο οίκημα του 19ου αιώνα, το Λαογραφικό Μουσείο Κιτίου εγκαινιάστηκε από τον Υπουργό Εσωτερικών Χριστόδουλο Χριστοδούλου το 1993 και έχει σκοπό να διασώσει την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου.
Το μουσείο αποτελείται από τέσσερα δωμάτια, το ανώι και τους στάβλους για τα άλογα του άλλοτε αστυνομικού σταθμού. Στα τέσσερα αυτά δωμάτια του ισογείου, το γραφείο, την κουζίνα, το χώρο υγιεινής και τα κελιά, εκτίθενται οι συλλογές του μουσείου. Στο ανώι υπάρχει ένα παραδοσιακό υπνοδωμάτιο με όλο του τον εξοπλισμό και διάφορα είδη προικιού, ενώ οι στάβλοι μετατράπηκαν σε χώρο υγιεινής και μια μικρή κουζίνα. Τα τέσσερα δωμάτια είναι χωρισμένα σε θεματικές ενότητες, έτσι ώστε να καλύπτουν διάφορες πτυχές της παραδοσιακής ζωής στις αρχές του 20ου αιώνα.
Το πρώτο δωμάτιο του Λαογραφικού Μουσείου Κιτίου περιλαμβάνει δωρεές από διάφορα αντικείμενα, σκεύη και εργαλεία καθημερινής χρήσης που χρησιμοποιούνταν κατά το παρελθόν τόσο στο νοικοκυριό, όσο και στις γεωργικές ασχολίες. Το δεύτερο δωμάτιο εμπεριέχει εργαλεία από παραδοσιακά επαγγέλματα που έχουν εκλείψει, όπως οι μηχανές του τσαγκάρη (σκαρπάρη), ένας παλιός πάγκος για κούρεμα, παλιές ραπτομηχανές και διάφορα οικιακά σκεύη τα οποία χρησιμοποιούσαν οι νοικοκυρές. Το τρίτο δωμάτιο αναπαριστά ένα παραδοσιακό σπίτι, με καναπέ, τραπεζάκια, βιτρίνα με πιάτα και ποτήρια, γραμμόφωνο και ραδιόφωνο.
Μεταξύ των εκθεμάτων του μουσείου, στο τέταρτο δωμάτιο υπάρχει πλούσια συλλογή φωτογραφιών της κοινότητας του Κιτίου με εκδηλώσεις της τότε εποχής, αλλά και προικοσύμφωνα.
Στην πλακόστρωτη αυλή του μουσείου υπάρχει παραδοσιακό αλακάτι (από το οποίο παλιά αντλούσαν νερό για όλες τις καθημερινές ανάγκες), μία πέτρινη βρύση, μεγάλα πήλινα πιθάρια (για τη φύλαξη κρασιού και λαδιού)και μια άμαξα που κάποτε ήταν η νεκροφόρα άμαξα του χωριού.
Το Λαογραφικό Μουσείο Κιτίου είναι αποτέλεσμα συνεργασίας των μελών του μουσείου, της εκκλησιαστικής επιτροπής που συνεισέφερε οικονομικά για συντήρηση του κτιρίου και των κατοίκων της κοινότητας που προσέφεραν αρκετά κειμήλια.
Το μουσείο, που επισκέπτονται αρκετά σχολεία της περιοχής αλλά και κάποιοι ξένοι τουρίστες, δε λειτουργεί καθημερινά και για την επίσκεψή του σε αυτό χρειάζεται επικοινωνία με τον έφορο του μουσείου.
