Iαματικές πηγές Καλοπαναγιώτη

Οι ιαματικές πηγές Καλοπαναγιώτη βρίσκονται κοντά στις όχθες του Σέτραχου ποταμού και δίπλα στο ομώνυμο ενετικό γεφύρι, αποτελώντας ένα ακόμα αξιοθέατο φύσης του χωριού στην επαρχία Λευκωσίας.

Γνωστές από τα πανάρχαια χρόνια, οι θεραπευτικές ιδιότητες των θειούχων νερών των ιαματικών πηγών Καλοπαναγιώτη, έγιναν αφορμή για να επισκέπτονται το χωριό για λουτροθεραπεία, οι κατά καιρούς βασιλιάδες των Σόλων και αργότερα οι Ρωμαίοι, οι Βυζαντινοί και οι Φράγκοι.

Αρχικά, το υδροθεραπευτήριο ήταν αφιερωμένο  στο θεό Ασκληπιό (Ασκληπιείο) και οι ασθενείς έκαναν τα λουτρά τους στα σημεία της κοίτης του ποταμού, από όπου ανέβλυζαν τα νερά. Στη συνέχεια, στο χώρο αυτό, χτίστηκε η μονή του Αγίου Ηρακλειδίου και το Ασκληπιείο μετατράπηκε σε χριστιανικό υδροθεραπευτήριο. Αν και η υδροθεραπευτική δραστηριότητα συνεχίστηκε τους επόμενους αιώνες, διακόπηκε κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας. Ξανάρχισε σταδιακά πρώτα στα κελιά της μονής του Αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή και αργότερα στα σπίτια του χωριού, φτάνοντας στο αποκορύφωμά της τις δεκαετίες 1920-1950, καθώς γινόταν σε μπανιέρες από λαμαρίνα στα σπίτια και τα ξενοδοχεία του Καλοπαναγιώτη.

Οι θεραπευτικές ιδιότητες των θειούχων νερών της περιοχής έχουν επιβεβαιωθεί από επιστημονικές αναλύσεις σε χημικά εργαστήρια της Ευρώπης, της Γερμανίας το 1850, στο Παρίσι το 1932, στη Γερμανία το 1963 και αργότερα από άλλες ελληνικές αναλύσεις. Μάλιστα, οι ντόπιοι, μιλούν για άτομα που μεταφέρονταν στη περιοχή σε κατάσταση πλήρους ακινησίας και ύστερα από ένα μήνα λουτροθεραπείας, τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά.

Οι ιαματικές πηγές Καλοπαναγιώτη μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο για εσωτερική χρήση (διαταραχές του πεπτικού συστήματος των ουροποιητικών οργάνων, ατονία και αναιμία και δερματικές παθήσεις), όσο και για εξωτερική, με μπάνια (ρευματικές παθήσεις, αρτηριακή πίεση, τόνωση του νευρικού συστήματος, δερματικές παθήσεις κ.ά.). Το νερό των πηγών χρησιμοποιείται και σήμερα για ιαματικά λουτρά.