Γιορτή Κρασιού
Η γιορτή του κρασιού είναι η μεγαλύτερη γιορτή-φεστιβάλ που διοργανώνεται στη Λεμεσό της ομώνυμης επαρχίας στην Κύπρο στα τέλη του Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου και λαμβάνει χώρα στο Δημοτικό Κήπο Λεμεσού.
Αντίστοιχες πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως η γιορτή του κρασιού, διοργανώνονταν από τα άρχαια κιόλας χρόνια (Διονύσια κλπ). Η εν λόγω γιορτή γεννήθηκε στη Λεμεσό ένα χρόνο μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου (1960) κι έκτοτε έχει καθιερωθεί ως ετήσιος θεσμός. Πρώτος ο Κλεάνθης Χριστοφόρου, πρόεδρος του Συνδέσμου ανάπτυξης της πόλης της Λεμεσού το 1961 έθεσε την πρόταση για μια τέτοια γιορτή όμως απέσπασε την καχυποψία και την άρνηση των συνεταίρων του μέχρι που οι τοπικές βιομηχανίες δήλωσαν δειλά τη συμμετοχή τους και έτσι ξεκίνησε να παίρνει σάρκα κι οστά τ’ όραμά του. Αρχικά τη διοργάνωση είχε αναλάβει το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Λεμεσού (ΕΒΕΛ), ενώ από το 1974 διοργανώνεται από το δήμο της πόλης. Η πρώτη όμως γιορτή έγινε το 1978 αφού εξαιτίας της τουρκικής εισβολής δεν πραγματοποιήθηκε τα έτη 1974 εώς 1977.
Σήμα κατατεθέν από το παρελθόν υπήρξε ο γιγαντιαίος Κύπριος βρακάς που το 1962 τοποθετήθηκε απέναντι από την είσοδο του κήπου απεικόνιζοντας έναν αμπελουργό με παραδοσιακή τοπική ενδυμασία. Σήμερα η ίδια εμβληματική φιγούρα καλωσορίζει τους απανταχού επισκέπτες που διαβάζουν περιχαρείς το ρητό «ΠΙΝΝΕ ΚΡΑΣΙΝ ΝΑΣΙΗΣ ΖΩΗΝ».
Με τη γιορτή του κρασιού δίνεται η ευκαιρία στους ντόπιους να γνωρίσουν όλα τα τοπικά κρασιά. Μάλιστα, η εμπλοκή του Κυπριακού Τουρισμού Κύπρου (ΚΟΤ) έχει βοηθήσει ώστε η φήμη του φεστιβάλ να ξεπεράσει τα όρια του νησιού με πολλούς τουρίστες να επιλέγουν τη συγκεκριμένη περίοδο για τις διακοπές τους, ενώ δεν είναι λίγες κι οι διάσημες προσωπικότητες που δίνουν το παρόν σ’ αυτή τη μεγάλη γιορτή.
Από πάντα η γιορτή του κρασιού ήταν μια κατεξοχήν οικογενειακή γιορτή. Παλιότερα, που δεν ήταν και τόσο οργανωμένα τα πράγματα, ο κόσμος ερχόταν από την ύπαιθρο φέρνοντας σε καλάθια το φαγητό που θα συνόδευε το κρασί του. Στην πορεία ο δήμος δανείζονταν πάγκους από τις βρετανικές βάσεις για να κάθονται οι παρευρισκομένοι και να τρώνε το φαγητό τους, ενώ σε ότι αφορούσε το καλλιτεχνικό πρόγραμμα, γίνονταν κατ’ αποκλειστικότητα μερικές θεατρικές παραστάσεις στο αμφιθέατρο του κήπου. Σήμερα ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα με την αγορά του εισητηρίου του να πάρει ένα μπουκάλι κρασί και ν΄ απολαύσει μια πληθώρα εκδηλώσεων πρωτού διασκορπιστεί στα εστιατόρια της περιοχής ή τα καφέ του κήπου. Χρόνο με το χρόνο λοιπόν, η γιορτή αναβαθμίζεται και εισάγει καινοτόμες ιδέες προκειμένου να ευχαριστήσει το πολυπολιτισμικό κοινό της. Για παράδειγμα τελευταία ο δήμος προσπαθεί να τελεί ομαδικούς πολιτικούς γάμους ξένων με τον παραδοσιακό κυπριακό τρόπο στο χώρο του κήπου.
