Κολόσσι

To Koλόσσι είναι χωριό της επαρχίας Λεμεσού στην Κύπρο κι απέχει περίπου 15 χιλιόμετρα από τη Λεμεσό, χ χιλιόμετρα από τη Λευκωσία, 60 χιλιόμετρα από την Πάφο, και σχεδόν 80 χιλιόμετρα από τη Λάρνακα.

Στη μέση μιας εύφορης κοιλάδας με ζαχαροκάλαμα, αμπέλια και βαμβάκι που για αιώνες τροφοδότησε τους κατοίκους της, το Κολόσσι είναι ένα χωριό με μακραίωνη ιστορία, ως ξακουστό κέντρο των Φράγκων ευγενών και με πολλές αναφορές ταξιδιωτών στο Μεσαίωνα.

Η ιστορία του χωριού συνδέεται με τις Σταυροφορίες και πιο συγκεκριμένα, όταν ο βασιλιάς της Αγγλίας Ριχάρδος Α’ ο Λεοντόκαρδος, το 1911 νίκησε στο Κολόσσι το βυζαντινού ηγεμόνα της Κύπρου Ισαάκιο Κομνηνό, οπότε και κατέλαβε ολόκληρο το νησί κι έπειτα το παρέδωσε στους Ναϊτες. Οι κάτοικοι εξεγέρθηκαν ενάντια στην εκμετάλευση και η Κύπρος μεταπουλήθηκε στον Γκυ Ντε Λουζινιάν ο οποίος χώρισε την Κύπρο στα γνωστά φέουδα. Η περιοχή περιήλθε στον Γκαρίνους Ντε Κολός από τον οποίο πιστεύεται πώς δανείστηκε τ’ όνομά του το χωριό. Με αφετηρία τον παραπάνω μύθο, χτίστηκε το επιβλητικό κάστρο Κολοσσιού τον 13^ου αιώνα, για να υπηρετήσει σαν βάση ελέγχου το τάγμα των Ιπποτών εώς ότου μετατράπηκε σε διοικητικό κέντρο γνωστό ως “Grande Commanderie” και τελικά τύλιξε με το όνομά αυτό ένα μύθο γύρω από το τοπικό γλυκό κρασί, την κουμανδαρία. Εκεί συναντάται και το ιστορικό εκκλησάκι του Αγίου Ευσταθίου Κολοσσίου με τις τοιχογραφίες του 15^ου αιώνα που είναι δημοφιλής προορισμός στους θρησκευτικούς περιπατητές.

Το γεγονός ότι το Κολόσσι βρίσκεται κοντά από το κέντρο της Λεμεσού και ότι γειτνίαζε με το στρατηγικής σημασίας για τους Άγγλους Ακρωτήρι Λεμεσού, έδωσαν τις κατάλληλες ευκαιρίες για ανάπτυξη και πρόοδο στην περιοχή. Σήμερα, ο οικισμός μετρά περίπου 4500 μόνιμους κατοίκους, οι περισσότεροι από τους οποίους ασχολούνται με την καλλιέργεια του ζαχαροκάλαμου. Η συγκεκριμένη ασχολία ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη από τον 10^ο αιώνα, όταν το χωριό διέθετε μύλο ζαχαροκάλαμου και διυλιστήριο ζάχαρης. Μάλιστα κατά το παρελθόν, η Κύπρος, μαζί με την Αίγυπτο και τη Συρία, ήταν από τις χώρες που τροφοδοτούσαν με ζάχαρη τη Μεσόγειο και τη Δυτική Ευρώπη.

Μόλις εισέλθει κανείς στο Κολόσσι θα δει τα μνημεία ήρώων και απομεινάρια από το παλιό Χάνι. Στην εσωτερική αυλή του σώζεται ένα κομμάτι πλακόστρωτου και κάποιες καμάρες. Στο κέντρο του οικισμού ο επισκέπτης μπορεί να δει την εκκλησία του Αποστόλου Λουκά, οίκημα του 1880, που γιορτάζεται πανηγυρικά στις 18 Οκτωβρίου. Λίγα χιλιόμετρα μακριά συναντάται και η θαυματουργή Παναγία Βουρνακιώτισσα, χτισμένη μέσα σε βράχο. Άλλο ένα αξιοθέατο πολιτισμού για το χωριό αποτελεί το παλιό ελαιοτριβείο του 1947, που λειτουργούσε πάντοτε υπό τη διεύθυνση της εκκλησιαστικής επιτροπής και δούλευε 24 ώρες των 24ωρο, καθώς επίσης προσέλκυεεκτός από ντόπιους και πολλούς Παφίτες, Πισσουριώτες και άλλους, αφού το κολοσσιάτικο λάδι φημίζονταν για τηνειδική  επεξεργασία της ελιάς σε λάδι με τον παραδοσιακό τρόπο των λεγόμενων “Ζεμπυλιών”, ενώ σήμερα το ελαιοτριβείο χρησιμοποιείται μόνο σαν Μουσείο παραγωγής λαδιού για το κοινό.

Στο Κολόσσι λειτουργεί νηπιαγωγείο και δημοτικό, που εξυπηρετούν και παιδιά από άλλες περιοχές, αλλά και το Λύκειο Αποστόλου Λουκά Κολοσσίου, που χτίστηκε μόλις το 2012. Εκεί, ο επισκέπτης θα βρει επίσης αρκετούς χώρους διαμονής και εστίασης, ενώ το χωριό Ερήμη με το Κυπριακό Οινομουσείο και ο οικισμός της Επισκοπής Λεμεσού συναντώνται σε απόσταση μερικών μόνο χιλιομέτρων.