Αγρίδια

Ένα από τα ορεινά χωριά της επαρχίας Λεμεσού στην Κύπρο είναι και τα Αγρίδια, που απέχουν 42 χιλιόμετρα βόρεια της Λεμεσού, 93 χιλιόμετρα δυτικά της Λάρνακας, 62 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Λευκωσίας και 91 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Πάφου.

Χτισμένα σε υψόμετρο 1.100 μέτρων στη γεωγραφική περιφέρεια της Πιτσιλιάς και με το φράγμα της περιοχής να ομορφαίνει το καταπράσινο φυσικό τοπίο, τα Αγρίδια των 100 περίπου κατοίκων είναι οικισμός όπου υπάρχουν αναβαθμίδες καλλιέργειας με φρουτόδεντρα και λαχανικά, αμπέλια, καρυδιές και αμυγδαλιές. Η φυσική ομορφιά του χωριού συμπληρώνεται από την πλούσια πανίδα που υπάρχει στην περιοχή όπως πολλά είδη πουλιών, αλεπούδες , σκατζόχοιροι, καθώς και την άγρια βουνίσια βλάστηση του Τροόδους με πεύκα, κέδρους, κυπαρίσσια.

Η ονομασία του χωριού προέρχεται τα άφθονα άγρια γίδια (το αγρινό της Κύπρου) που υπήρχαν στην περιοχή. Τα Αγρίδια υφίστανται από το μεσαίωνα, αφού οι γραπτές πηγές αναφέρουν ότι παραχωρήθηκαν ως κτήμα σε έναν ιερωμένο επί Φραγκοκρατίας ονόματι Ιούλιο, ενώ στο τέλος του 13ου αιώνα ήταν ιδιοκτησία του Τζιαν ντε Βερνύ. Το 15ο αιώνα, αρχικά ανήκαν στο Σορ ντε Νάβες και αργότερα στο Μόρφο ντε Γκρενιέρ.

Ο οικισμός σήμερα προσφέρει την απόλυτη ηρεμία της φύσης για όποιον το επισκεφτεί, αλλά δεν του λείπουν και διάφορα αξιοθέατα. Στις γειτονιές του, τα ελικοειδή στενά δρομάκια, τα παλιά παραδοσιακά σπίτια χτισμένα με τοπικό πέτρωμα (το διαβάση και το γάββρο) με τις κληματαριές και τις γλάστρες στις αυλές τους, δημιουργούν ένα μαγευτικό θέαμα.

Στην πλατεία του χωριού με τις τεράστιες λεύκες, το πετρόχτιστο μνημείο πεσόντων με το σιντριβάνι του, είναι αφιερωμένο στους Σάββα Ροτσίδη και Χρίστο Τσιάρτα,  αγωνιστές του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 κατά των Άγγλων, αλλά και στους Ανδρέα Ματείδη, Σπύρο Πετούση, Χριστάκη Αργυρίδη και Κωστάκη Βαλανίδη που πολέμησαν στην τουρκική εισβολή του 1974. Ο Μιχαλάκης Κυπριανού είναι ακόμα αγνοούμενος από τον Αττίλα.

Ο Προφήτης Ηλίας έχει την τιμητική του στα Αγρίδια, καθώς είναι και ο προστάτης της κοινότητας, με δύο εκκλησίες να είναι αφιερωμένες σε αυτόν. Σύμφωνα με την παράδοση, σε μια τοποθεσία του χωριού, μεταξύ Αγριδιών και του γειτονικού Αγρού, βρέθηκε η εικόνα του Προφήτη Ηλία. Οι κάτοικοι του Αγρού προσπάθησαν να τη μεταφέρουν στο δικό τους χωριό, αλλά η εικόνα δεν σηκωνόταν. Στη συνέχεια, η εικόνα μεταφέρθηκε στα Αγρίδια στην κορυφή του βουνού και από εκεί, αφού οι ντόπιοι πέταξαν ένα μυστρί, στο σημείο που έπεσε, έχτισαν το ναό. Στα νοτιοανατολικά του οικισμού, στη βάση του «βουνού του Προφήτη Ηλία» όπου βρισκόταν μια παλιά εκκλησία του ίδιου αγίου, χτίστηκε το 1960 η μεγάλη κύρια εκκλησία του χωριού, βυζαντινού ρυθμού με ξύλινο τέμπλο. Μέσα στην εκκλησία και συγκεριμένα στο γυναικωνίτη, στεγάζεται και το Εκκλησιαστικό Μουσείο Αγριδιών με εκθέματα από την κατεδαφισμένη παλιά εκκλησία και επίσης από τα παρεκκλήσια του χωριού που πλέον δε σώζονται.

Στην αυλή της εκκλησίας του Προφήτη Ηλία και σε αναπαλαιωμένο κτίριο, στεγάζεται και ο Ελιόμυλος Αγριδιών που λειτουργούσε μέχρι και τη δεκαετία του 1960, αποτελώντας ακόμα ένα αξιοθέατο πολιτισμού για το χωριό.

Ο έτερος ναός του αγίου είναι ένα ξωκλήσι με πλακόστρωτη αυλή και μαγευτική θέα στο χωριό που φτάνει μέχρι και τον κόλπο του Ακρωτηρίου Λεμεσού. Το ξωκλήσι οικοδομήθηκε το 1996 και συνιστά ένα μικρό ναό βυζαντινού ρυθμού με τοιχογραφίες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό του. Κοντά στο ξωκλήσι, στους πρόποδες του βουνού Ρότσου, έχει δημιουργηθεί ένας εκδρομικός χώρος με τεχνητό ρυάκι, μικρό καταρράκτη, πέτρινες βρύσες, παιδική χαρά και μικρό αμφιθέατρο, αποτελώντας ιδανικό σημείο για ξεκούραση. Με τα ξύλινα τραπέζια, την ψησταριά, πόσιμο νερό και αποχωρητήρια, φιλοξενεί και όσους θέλουν να απολαύσουν το γεύμα τους μέσα στη φύση και να αποδράσουν από την καθημερινότητα των μεγαλουπόλεων.

Κοντά στα Αγρίδια και σε ένα ψηλό σημείο θα κατασκευαστεί αστεροσκοπείο του Τροόδους σε συνεργασία με την NASA.