Άγιος Κωνσταντίνος Λεμεσού
Ο Άγιος Κωνσταντίνος Λεμεσού είναι χωριό της ομώνυμης επαρχίας στην Κύπρο και απέχει 28 χιλιόμετρα βόρεια από τη Λεμεσό, 72 χιλιόμετρα δυτικά από τη Λάρνακα, 70 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά από τη Λευκωσία και 93 χιλιόμετρα ανατολικά από την Πάφο.
Ένα μικρό κουμανταροχώρι των 200 περίπου κατοίκων χτισμένο αμφιθεατρικά στους νότιους πρόποδες της Παπούτσας και σε υψόμετρο 760 μέτρων στην περιφέρεια Πιτσιλιάς, ο Άγιος Κωνσταντίνος Λεμεσού έχει μεγάλους αμπελώνες, διαμορφωμένους σε «σκάλες» για την καλλιέργεια και παραγωγή της τοπικής κουμανταρίας, αμυγδαλιές, ελιές, εσπεριδοειδή, λαχανικά, κηπευτικά σε θερμοκήπια και λίγη κτηνοτροφία. Αν και ιστορικά η ύπαρξη του χωριού χάνεται στο βάθος των αιώνων, τα περισσότερα σπίτια αποτελούν οικοδομήματα του 20ού αιώνα, καθώς οι κάτοικοι μετοίκησαν από την αρχική θέση όπου βρισκόταν το χωριό και κατέβηκαν σε πιο χαμηλές περιοχές. Σήμερα κάποιοι έχουν αρχίσει να αναπαλαιώνουν τα σπίτια τους, διατηρώντας την πρότερη αρχιτεκτονική τους.
H ιστορία του χωριού αρχίζει από τα βυζαντινά χρόνια οπότε και πήρε την ονομασία του, ενώ επί Λουζινιανών (1192 – 1489) ήταν ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της Κύπρου. Επί Φραγκοκρατίας και αργότερα επί Ενετοκρατίας ήταν διοικητικό κέντρο υπό του τάγματος των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ και κατ’επέκταση κάτω του Τάγματος της Μεγάλης Κουμανταρίας, που είχε έδρα το Κολόσσι. Την εποχή της Τουρκοκρατίας ο Άγιος Κωνσταντίνος Λεμεσού λεηλατήθηκε και καταστράφηκε σχεδόν ολοσχερώς. Επί Αγγλοκρατίας, ο οικισμός ξαναζωντάνεψε και πάλι και κατά τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ το 1955-59, το χωριό είχε έντονη δράση, αφού εδώ υπήρχαν πολλά κρησφύγετα και αρκετοί κάτοικοι συμμετείχαν ενεργά στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Κύπρου. Αυτό φαίνεται και από τα σχετικά μνημεία πεσόντων της κοινότητας. Λίγα μέτρα από την νέα εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης, υπάρχει μνημείο αφιερωμένο στον Ευάγγελο Μουλλωτό, που έχασε τη ζωή του στην τουρκική εισβολή του 1974 και λίγο πιο κάτω, υπάρχει ο ανδριάντας του ήρωα της ΕΟΚΑ Γιαννάκη Χριστοφόρου.
Η ευρύτερη περιοχή του Αγίου Κωνσταντίνου Λεμεσού φαίνεται πως κατοικήθηκε από πολύ παλιά, όπως φαίνεται από οικισμούς που βρέθηκαν στα βόρεια του χωριού, στις τοποθεσίες «Τσίντιες», «Λαρμαρκά» και «Κλειωνέρατα’, με τους κατοίκους τότε να ασχολούνται με τα αμπέλια και την εξόρυξη χαλκού. Τα απομεινάρια χαλκού σε καμίνια στην τοποθεσία «Φουντάνα» εντός του χωριού το επιβεβαιώνουν, ενώ στην τοποθεσία «Μηλιάρη» βρέθηκε και ένα ρωμαϊκό υδραγωγείο που ξεκινούσε από τις πηγές στο Βρισάτζι και κατέληγε στον οικισμό Μηλιάρη.
Τα αξιοθέατα για τον επισκέπτη της περιοχής είναι πολλά. Ο ελιόμυλος, ένα αναπαλαιωμένο όμορφο οικοδόμημα βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και μέσα σε αυτόν, υπάρχουν τα μηχανήματα που χρησιμοποιούνταν για την εξαγωγή λαδιού όπως ο μύλος, «τα ζεμπίλια», τα πιθάρια αποθήκευσης και άλλα.
Στο βάθος της κοιλάδας, υπάρχει το οινοποιείο της περιοχής. Μάλιστα, λέγεται ότι στον Άγιο Κωνσταντίνο Λεμεσού η παραγωγή της κουμανταρίας, είχε ξεκινήσει πολύ πριν συμπεριληφθεί στην περιοχή της «Μεγάλης Κουμανταρίας» που τελούσε υπό την διοίκηση των Ναϊτών Ιπποτών.
Το κτίριο του κέντρου νεότητας που λειτουργεί για διάφορες εκδηλώσεις και δραστηριότητες χορού και χειροτεχνίας, λειτουργεί και ως καφετέρια προσφέροντας μαγευτική θέα.
Η Αγιόπετρα είναι μια θαυματουργή πέτρα που βρίσκεται στην ομώνυμη τοποθεσία και σύμφωνα με την παράδοση, θεραπεύει από σημάδια στο πρόσωπο, σπυράκια ή ουλές.
Στο χωριό κάποτε υπήρχαν πολλές εκκλησίες, ένδειξη και της πληθυσμιακής κατάστασης και θρησκευτικής συνείδησης των κατοίκων. Οι ναοί αυτοί ήταν του Αγίου Γεωργίου, του Αγίου Νικολάου, του Ιωάννη του Προδρόμου, του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, του Αποστόλου Λουκά και της Παναγίας.
Σε λειτουργία είναι η παλιά και η νέα εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.
Ο παλιός ναός είναι κτίσμα 18ου αιώνα χτισμένος σε σημείο που υπήρχε βυζαντινό μοναστήρι και βρίσκεται στο νοτιοανατολικό άκρο του χωριού. Από το 2006, χρονιά που λειτούργησε ο νέος ναός, λειτουργεί ως παρεκκλήσι και έχει κηρυχθεί Μνημείο Β’ Βαθμού από το Τμήμα Αρχαιοτήτων.
Η νέα πετρόχτιστη εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης είναι ένας σταυροειδής με τρούλο ναός και βρίσκεται δίπλα από το δημοτικό σχολείο.
Η εκκλησία της Παναγίας Ελεούσας είναι κτίσμα του 16ου αιώνα, αλλά καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1900, από την οποία σώθηκε μόνο η εικόνα της Παναγίας (που είναι αγιογραφημένη και από τις δύο πλευρές) και μεταφέρθηκε στην εκκλησία των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης ,όπου και συντηρήθηκε. Η εκκλησία έχει αναπαλαιωθεί από το 1996.