Φοινικάρια

Τα Φοινικάρια είναι χωριό της επαρχίας Λεμεσού και απέχουν 15 χιλιόμετρα βορειανατολικά της Λεμεσού, 87 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Λευκωσίας, 70 χιλιόμετρα δυτικά της Λάρνακας και 80 χιλιόμετρα ανατολικά της Πάφου.

Χτισμένα σε υψόμετρο 70 μέτρων που προς τα πιο βόρεια αυξάνεται μέχρι και τα 600 μέτρα και δίπλα από τον υδατοφράχτη της Γερμασόγειας, τα Φοινικάρια των 350 περίπου κατοίκων είναι ένα όμορφο χωριό όπου καλλιεργούνται εσπεριδοειδή, ελιές και λίγα σιτηρά, ενώ ένα μεγάλο μέρος του καταλαμβάνεται από το κρατικό δάσος της Λεμεσού. Λόγω του υδατοφράχτη, στο χωριό καταφτάνουν πολλοί που επιδίδονται στο ψάρεμα και το κανό, ενώ μετά την είσοδο στον οικισμό, συναντάται μια όμορφη μικρή χερσόνησος εντός του φράγματος που προσφέρεται για περπάτημα.

Το χωριό υφίσταται από τους βυζαντινούς χρόνους και το μεσαίωνα, ενώ λόγω της γειτνίασης με τον αρχαιολογικό χώρο Αμαθούντας, οι ερευνητές πιθανολογούν ότι η περιοχή ανήκε κατά την αρχαιότητα στο βασίλειό της. Κάποια στιγμή κατά το παρελθόν είχε καταστραφεί ολοσχερώς από μεγάλη πυρκαγιά, πιθανώς την εποχή των αραβικών εχθρικών επιδρομών που άρχισαν τον 7ο αιώνα μ.Χ. Μέχρι το 1946, η κοινότητα ήταν μεικτή στην οποία κατοικούσαν Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι και στη συνέχεια ήταν αμιγώς ελληνική.

Ένα χιλιόμετρο νοτιότερα του οικισμού, υπάρχει γραμμένη στους χάρτες περιοχή «Καμένο Χωρκό», που θεωρείται ότι εκεί βρισκόταν ο παλιός οικισμός. Έτσι προέκυψε και η ονομασία του, από το αρχαίο πουλί φοίνικας που αναγεννάται από τις στάχτες του μετά την καταστροφή που υπέστη, αλλά σύμφωνα με άλλη εκδοχή, το όνομα προέρχεται από το δέντρο του Φοίνικα και τα μικρά του δέντρα (Φοινικάρια).

Ο επισκέπτης της κοινότητας μπορεί να βρει σημεία θέας δίπλα από το δρόμο Γερμασόγεια-Φοινικάρια όπου προσφέρεται απρόσκοπτη ματιά της περιοχής, καθώς και απέναντι απ’ το χωριό με αντίστροφη κατεύθυνση στη ροή του ποταμού, συναντώνται τα ερείπια νερόμυλου και το αγίασμα του Αγίου Λουκά που ρέει από ένα βράχο και όπου κάποτε υπήρχε εκκλησάκι.

Στο κέντρο του χωριού, βρίσκεται και η κεντρική πετρόχτιστη εκκλησία της Παναγίας Χρυσελεούσας, γοτθικού ρυθμού που χτίστηκε το 1835. Στο εσωτερικό του ναού ξεχωρίζει η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας του 1819 και το επιχρυσωμένο τέμπλο με αρχαίες εικόνες μοναδικής τεχνοτροπίας. Η εκκλησία γιορτάζει στις 21 Νοεμβρίου, στα Εισόδια της Θεοτόκου.

Στα Φοινικάρια υπάρχουν επίσης εστιατόριο και καφενείο μέσα στο κοινοτικό πάρκο, πολιτιστικό κέντρο με καφετέρια, τα γραφεία του κοινοτικού συμβουλίου, κοινοτική βιβλιοθήκη, παιδική χαρά και αμφιθέατρο. Σε όσους αρέσει το περπάτημα, θα αποζημιωθούν βλέποντας μαγευτικά τοπία με τα δύο Μονοπάτια της Φύσης που ξεκινούν από το χωριό. Η ετήσια πολιτιστική βραδιά που διοργανώνεται το πρώτο Σάββατο του Σεπτέμβρη στο κοινοτικό πάρκο των Φοινικαρίων, προσελκύει πλήθος κόσμου που απολαμβάνει τις δροσερή αύρα δίπλα στο όμορφο φράγμα.