Παραλίμνι

Το Παραλίμνι είναι το μεγαλύτερο χωριό της επαρχίας Αμμοχώστου μ’ ένα τμήμα του να βρίσκεται ακόμη εντός της νεκρής ζώνης και συναντάται στο νοτιοανατολικό άκρο της Κύπρου, περίπου 8 χιλιόμετρα μακριά από την Αγία Νάπα.

Μόλις ο επισκέπτης εισέρχεται στο Παραλίμνι αντικρύζει το μεγαλύτερο σε μήκος γκράφιτι στο νησί της Κύπρου, που αναπαριστά τον παραδοσιακό ανεμόμυλο, το Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Γεωργίου και την πρώτη ανατολή του ήλιου στην Ευρώπη που συμβαίνει στο Ακρωτήρι Κάβο Γκρέκο.

Σχετικά με την προέλευση του ονόματός του, το Παραλίμνι, λόγω της θέσης του, «παρά τη λίμνη» συνδέεται με την εποχιακή ομώνυμη λίμνη που βρίσκεται κοντά του κι η οποία συγκαταλέγεται στους προστατευόμενους βιότοπους του Δικτύου NATURA 2000, ενώ χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο για γεωργικούς σκοπούς.

Η ιστορία του Παραλιμνίου ξεκινά από τα ελληνιστικά κιόλας χρόνια και την περιοχή όπου αναπτύχθηκε η αρχαία πόλη της Λεύκολλας. Επί Βυζαντινών το χωριό αποτελούσε ένα μικρό οικισμό, ο οποίος συναποτελούνταν από πολλές μικρότερες αγροτικές κοινότητες, όπως μαρτυρούν τα πολλά ξωκλήσια που βρέθηκαν εκεί. Από την εποχή εκείνη έχουν ανασκαφεί μερικά βυζαντινά νομίσματα, που αποδεικνύουν την ύπαρξη του παραπάνω οικισμού κοντά στην τοποθεσία της εκκλησίας του Αγίου Δημητρίου, με πιθανότερη αιτία της καταστροφής του, τις αραβικές επιδρομές κατά τον 7^ο αιώνα. Έτσι, οι κάτοικοί του μεταφέρθηκαν σε τοποθεσία μακριά από τη θάλασσα, στην περιοχή που συναντάται σήμερα το Παραλίμνι.

Το Παραλίμνι  χωρίζεται σε αστική και τουριστική ζώνη, τον  Πρωταρά , ο οποίος θεωρείται το παραθαλάσσιο προάστιο του Παραλιμνίου, που αν και σφύζει απο ξενοδοχειακά συγκροτήματα, διαθέτει και μερικές από τις πιο ξακουστές παραλίες στη Μεσόγειο αλλά και του κόσμου, όπως για παράδειγμα η παραλία .

Σχεδόν πενήντα χρόνια πριν όμως, το Παραλίμνι αποτελούσε μια χαρακτηριστική αγροτική κοινότητα των κοκκινοχωρίων της Κύπρου, με τους περισσότερους από τους κατοίκους να μεταναστεύουν σε πλουσιότερες εδαφικά τοποθεσίες του νησιού. Ανατολικά του χωριού, στην κοιλάδα των ανεμόμυλων ή αλλιώς τον σημερινό Πρωταρά, οι ντόπιοι άνοιγαν πηγάδια και έβρισκαν το νερό που χρειάζονταν για την καλλιέργεια των κηπευτικών τους. Τη δεκαετία του 1950 όμως μειώθηκε η χρήση των ανεμόμυλων, το νερό πλέον το αντλούσαν από μηχανικές τουρπίνες και ήταν από τους πρώτους που εφάρμοσαν τη μέθοδο των θερμοκηπίων. Κατ’ αυτό τον τρόπο αυξήθηκε η παραγωγή τους, άρχισαν σιγά σιγά να πλουτίζουν και αποτελεσματικά η μετανάστευση μειώθηκε. Παράλληλα, δεν ήταν λίγοι οι Παραλιμνίτες που άρχισαν να δουλεύουν στο λιμάνι της Αμμοχώστου και να σχετίζονται ολοένα και περισσότερο με το κερδοφόρο εμπόριο της Κύπρου. Έτσι, το Παραλίμνι άρχισε να συγκαταλέγεται μεταξύ των πιο πλούσιων χωριών της Κύπρου, με το βιοτικό του επίπεδο ν’ ανεβαίνει. Η τουρκική εισβολή του 1974 έφερε την ύφεση στο χωριό και γύρω στο 1978 αρχίζει πάλι ν’ ανακάμπτει οικονομικά. Η νέα κύρια πηγή εισοδήματος δεν είναι άλλη από τον τουρισμό. Η άλλοτε επικίνδυνη ανατολική παραλιακή περιοχή, γίνεται μια από τις πιο σημαντικές τουριστικές περιοχές της Κύπρου, κι όλοι οι Παραλιμνίτες έκτοτε δημιουργούν εκεί τις οικογενειακές τους επιχειρήσεις.

Μερικά από τα αξιοθέατα στο Παραλίμνι είναι το μνημείο του ήρωα υποστράτηγου Τάσου Μάρκου, το μνημείο της Παραλιμνίτισσας μάνας , το μνημείο των πεσόντων κατά την διάρκεια του ενωτικού αγώνα, και το μνημείο των αγνοουμένων και των πεσόντων κατά την Τουρκική εισβολή το 1974. Ο οικισμός αν και συντηρεί σε μεγάλο βαθμό τα χαρακτηριστικά του παλιού χωριού, σήμερα δεν έχει να ζηλέψει και πολλά από άλλες σύγχρονες πόλεις του νησιού. Εκεί, δρουν μερικές από τις πιο ανεπτυγμένες τουριστικές υπηρεσίες της Κύπρου, καθώς επίσης λειτουργούν τρία σχολεία μέσης παιδείας και τέσσερα δημοτικά σχολεία με τα νηπιαγωγεία τους.

Τέλος, το Παραλίμνι από τα πολύ παλιά χρόνια διακρινόταν για την προσήλωση των κατοίκων του στις θρησκευτικές παραδόσεις. Σήμερα στην κεντρική πλατεία του χωριού εκτός από τα καφενεία, υπάρχουν και τρεις εκκλησίες,  δύο από τις οποίες είναι αφιερωμένες στον Άγιο Γεώργιο και ο βυζαντινός ναός της Αγίας Άννας Παραλιμνίου. Πολύ κοντά στις παραπάνω εκκλησίες συναντάται κι ο μικρός νεόκτιστος ναός του Αγίου Κορνηλίου, στη θέση που βρίσκονταν ο παλιός, ενώ στα νοτιοανατολικά εντοπίζεται το ιστορικό εκκλησάκι του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, καθώς επίσης κι η Αγία Μαρίνα. Στο κοιμητήριο της κοινότητας, είναι χτισμένη μια μικρή εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Θωμά, σημάδι ότι εκεί παλιότερα βρισκόταν ένας συνοικισμός, που αργότερα συγχωνεύτηκε με το Παραλίμνι. Ανατολικά του οικισμού, συναντάται και το ξωκλήσι του Αγίου Παντελεήμονα κρυμμένο από ευκαλύπτους, που γιορτάζει κάθε χρόνο στις 27 Ιουλίου.